Week 4 en regen!

Hallo allemaal!

Hier zijn we weer, inmiddels alweer de laatste dag in Mumbai! Nog ff snel het verslag van afgelopen week typen voordat we naar Delhi vliegen!

Vrijdag 26-5
Vandaag zijn we 's ochtends weer naar het VN Desai hospital gegaan. De kinderafdeling stond op het programma. Omdat die kerel 400 ptn per dag ziet (zegt ie) had ie het dus behoorlijk druk. Om 12.00 hadden wij het wel gezien en zijn we maar weer terug gegaan om onze stuff in te pakken. Om 16.45 zaten we in het vliegtuig naar Aurangabad waar we om 18.00 aankwamen. De groep was hetzelfde als in Goa (Alex, Mark, Fabian, Kyler, Tim en ik), waar we ondertussen dikke vrienden mee zijn geworden.
Bij binnenkomst van de aankomsthal lagen er al een aantal reisbureaus op de loer, want die zagen blanken en blank betekent: GELD! Na enige onderhandelingen kwamen we tot een akkoord: 2 dagen taxi met airco voor 5000 rupee (voor 6 personen) en korting op het hotel.
Wij dus naar het eerste de beste hotel wat er best aardig uitzag en wat vooral belangrijk was: ze hadden american breakfast!
Na uitgepakt te hebben zijn we maar wat gaan eten in het nabijgelegen Tandoori restaurant. Ik heb daar heerlijke kip gegeten (van de grill) en natuurlijk een kingfisher achterover geslagen.
Na het eten wilden we nog ff wat van de buurt bekijken, maar helaas verpeste het begin van de Moesson dit geniale plan. Na ongeveer 200 m gelopen te hebben moesten wij terug rennen naar het restaurant om onze electronica te beschermen tegen dit natuurgeweld. Omdat er ook een bar in het restaurant zat, zijn we daar maar blijven hangen tot de ergste regen voorbij was.
Daarna terug om te pitten want 's ochtends moesten we vroeg op.

Zaterdag 27-5
Om 7.00 gebakken eieren met toast op en zwarte koffie gedronken. Om 8.00 vertrokken we richting de Ajante caves. Een rit van ongeveer 2 uur. Omdat de chauffeur geen muziek bij had besloten Tim en ik om maar zelf mee te gaan zingen met Skihut 18. Na ongeveer 1 uur vonden de Amerikanen ons gebler wel welletjes en maakten zij met enig geweld een einde aan onze muzikale uitspattingen.
Om 10.30 kwamen we daar aan en bestormden de plaatselijke verkopers van rotzooi ons als mieren. Het seizoen is nm over, dus die mensen zitten 1 week lang te wachten op die ene blanke die zijn geld wil uitgeven aan prullaria.
Na dit overleefd te hebben en verschillende geldbedragen betaald te hebben voor entree, belasting en het maken van foto's zagen we eindelijk de grotten.
Deze waren echt geweldig, ontzettend mooie tempels uitgehakt in de rotsen en een enorme hoeveelheid standbeelden van Buddha (1 of andere heilige hier). Een plaatselijke gids heeft ons nog het een en ander uitgelegd in HEnglish, maar zijn slechte gebit trok meer aandacht dan de verhalen over BAANAANAA die hij vertelde.
Na zijn verhaal zijn we op eigen houtje op verkenning gegaan en hebben nog enkele mooie, illegale foto's gemaakt (met flits wat dus verboden was). Daarna naar het uitkijkpunt gegaan vanwaar we een mooi zicht hadden op de caves. Helemaal rond gelopen en bij het begin weer naar beneden geklauterd. Onderweg kwamen we nog een Indiaan tegen die stenen wou verkopen en maar niet weg te slaan was.
Tot 15.00 zijn we in de buurt van de grotten gebleven waarna we maar besloten om te gaan eten en drinken omdat we al 3 uur geen vocht meer hadden gehad.
Daarna met de taxi terug richting Aurangabad.
Ook daar nog enkele tempelgrotten bekeken die stukken minder waren. Vervolgens naar de mini Taj, een replica van de Taj Mahal die ook nog vrij indrukwekkend was.
Daarna naar een of andere veredelde watermolen. In de plaatselijke moskee is Alex nog achterna gezeten door een fanatieke Imam die het niet kon waarderen dat wij in korte broek zomaar binnen kwamen vallen en vrij veel lawaai maakten.
Daarna ff gechilled in het hotel met een Kingfisher. Toen kwam plots het bericht dat onze terugvlucht gecancelled was 'due to Opertional problems'. Wij (ik) dus bellen met Air Deccan (plaatselijke versie van Onur air) om verhaal te halen. Uiteindelijk konden we de vlucht omboeken van zondag naar maandagavond. Daarna lekker vis gaan eten in een restaurantje waar de muggen je gezelschap hielden.
Na het eten nog wat herrie gemaakt op onze hotelkamer voordat we om 24.00 als roosjes in slaap vielen (de amerikanen zijn trouwens al goed op de hoogte van mijn snurkkwaliteiten).

Zondag lekker uitgeslapen (10 uur) en weer heerlijk ontbeten (zie zaterdag). De taxichauffeur stond al meer dan een uur te wachten voordat wij klaar waren om naar de Ellora caves te gaan.
Deze waren dus nog indrukwekkender dan de Ajante caves. Het hoogtepunt was een enorm tempelcomplex dat zo ontzettend groot was, niet normaal meer! We hebben echt onze ogen uitgekeken daar!
Nadat we echt elke tempelgrot gezien hadden zijn we richting het Daulahabad fort gegaan. Wij hadden totaal geen idee wat we ervan moesten verwachten, maar het bleek dus een enorme ruine te zijn van een voormalig fort dat de omvang had van een hele stad. Na een klim van ongeveer 45 minuten naar de top van het fort, hadden we een prachtig uitzicht op de omgeving.
Uiteindelijk kwamen we om 18.00 weer terug in het hotel waar we te horen kregen dat
onze terugvlucht op maandag ook gecancelled was. De balieboy zei dat het kwam door het slechte weer tussen Aurangabad en Mumbai, maar wij hadden het vermoeden dat er maar 6 blanken op de vlucht zaten wat dus niet echt financieel aantrekkelijk was voor Deccan Air.
Na het plegen van eindeloze telefoontjes en overleg besloten we om de vlucht maar helemaal te annuleren en een taxi te nemen terug naar Mumbai wat ongeveer 20 euri pp zou gaan kosten.
's avonds weer gegeten in het Tandoori restaurant, waar we heerlijke geit gegeten hebben (hij was dood).

Maandag zijn we om 11.30 met de taxi vertrokken richting mumbai. Onderweg kwamen we de gekste dingen tegen: koeien die zomaar oversteken, uitgebrande of ingedeukte auto's die men gewoon laat staan na een verkeersongeluk, wegen die zomaar ophouden, aapjes op de rand van de snelweg etc.

Na een lange rit, met stralend weer, kwamen we uiteindelijk om 19.40 aan bij ons appartementje in Mumbai. Toen we binnenkwamen bleek dat er 3 nieuwe amerikanen waren aangekomen voor het programma van volgende maand. Die hebben we maar meteen meegenomen naar de KFC waar Tim en ik flink hebben zitten kipkluiven.
Thuis nog ff Skip-Bo gespeeld en daarna gaan pitten.

Dinsdag 30 mei 2006.
Toen ik opstond had Tim de was (ondergoed en sokken) al lang en breed gedaan.
Daarna ontbeten (Slappe thee en rijst) en Naresh aangehoord (onze ADHD-indiaan), die af en toe echt op je zenuwen werkt.
Kyler had niet zo goed geslapen omdat er geruchten waren dat Chia (onze kokkin) het weekend samen met haar vriend door had gebracht in Kylers bed.
Vervolgens met de trein naar Virar, een dorp (150.000 inwoners) ongeveer 1 uur van Mumbai.
Daar aangekomen hebben we ons eerste gesettled in onze 'slaapkamer'. Onze gastvrouw had ondertussen heerlijke lunch gemaakt met verse mangosap!
Na de lunch naar dr. Patil waar helemaal niets te beleven viel. Wij dus na een half uurtje naar dr. Desai en zijn praatgrage assistent Achok. Zij werken in een prive-kliniek voor Obstetrie en Gynaecologie. We hebben daar eerst een rondleiding gehad, waarna we bij dr. Desai thuis zwarte koffie en mangosap hebben gedronken. Het ziekenhuis van dr. Desai is het beste wat we tot nu toe hebben gezien. Hij heeft dezelfde faciliteiten als in ons land en experimenteert met zonne-energie en biogas (placenta in groot vat met bacterien waarna deze verteerd wordt en methaangas vrijkomt).
Daarna heeft Achok ons een verhaal verteld over zijn val.
Om 18.00 zijn Tim en ik naar dr. Patil teruggegaan en is de rest (Kyler, Heather en Mark) bij Achok en dr. Desai gebleven.
Omdat dr. Patil andere dingen te doen had, hebben wij de hele tijd bij zijn assistent doorgebracht. In 3 uur hebben we 2 abcessen gezien die vrij radicaal verwijderd werden door de niet-al-te-kundige assistent.
Na deze anti-climax konden we ineens mee naar een bruiloft van een dochter van een vriend van dr. Patil.
Op de bruiloft was de gehele high-society van Virar aanwezig en dat was ook wel te zien. De tuin waar de receptie gehouden werd, was prachtig aangekleed en er waren maar liefst 2000 mensen uitgenodigd.
Nadat we het bruidje gefeliciteerd hadden (die mag je dus geen 3 zoenen geven) en voorgesteld waren aan verschillende rijke Indianen, was het schafttijd. Wij hebben maar meegegeten van het buffet, want het eten zag er echt geweldig uit. Na anderhalf uur had onze dr. genoeg gegeten en zijn we maar weer naar huis gegaan. De Amerikanen waren dus stik jaloers omdat wij wel meemochten en zij niet.
Na een koude douche begon het echte avontuur pas echt: de nacht. Eingelijk zouden we om 4.30 opstaan om met Achok naar een of andere tempel te gaan, maar een vrij heftige onweersbui gooide spreekwoordelijk roet in het eten.
Nadat ik de stijd tegen de muggen en andere ongedierten had afgelegd viel ik in mijn kussen gemaakt van huisstofmijt in een diepe slaap. Om 1.30 werden wij allen vrij radicaal gewekt door een flinke donderknal. Daarna begon het te gieten als een gek en om precies 4.53 viel de stroom uit en dus ook onze fan die ervoor zorgden dat de muggen op afstand bleven. Om 7.10 werd ik dus wakker met jeuk en was het vrij warm geworden. De stroom deed het nog steeds niet, waardoor het niet mogelijk was om water naar boven (douche en WC) te pompen. Het gevolg: Tim had zojuist een kwartiertje voor zichzelf genomen en het resultaat (het feestmaal van de vorige avond) loog er niet om. Het nadeel was dus dat er niet doorgespoeld kon worden.
Na dit verhaal aangehoord te hebben zijn we gaan ontbijten waarna we naar dr. Patil gegaan zijn. Daar hebben we dus het eerste uur weer zitten nixen met de assistent (echt een waardeloze kerel).
Ineens konden we naar de OK waar een circumcisie werd uitgevoerd. Het 6-jarige knulletje kreeg eerst een flinke stoot Ketamine (dat is echt goeie shit), waarna hij in een hogere dimensie belandde. Na 10 minuten was de operatie uitgevoerd en zaten tim en ik maar te nixen. Gelukkig was er een kerel die zijn teen er half af had liggen nadat een cementzak er op was gevallen. Het kopje van de teen werd weer netjes aan de rest vastgemaakt, waarna de beste kerel weer naar huis kon (wij denken dat het 3 dagen duurt voordat de teen is afgestorven).
's avonds weer terug naar dr. Patil waar we weer een aantal flinke abcessen hebben gezien en een vrouw die van de motor was gevallen en een flinke jaap in haar achterhoofd had (het dragen van helmen wordt hier zwaar overschat!)

Donderdagochtend vroeg naar dr. Patil omdat er operaties op het programma stonden. Tim en ik dus door de stromende regen naar die kerel toe, bleek dat hij al klaar was! Wij dus weer terug naar onze gastfamilie en maar ff droge kleren aangetrokken (de Moesson is begonnen!!). Rest van de dag doorgebracht bij dr. Desai en co. 's Middags een hele zooi armbanden gekocht en in de plaatselijke snoepwinkel zijn we volgepropt met Indiase lekkernij: sweet lassi en verschillende snoepjes.
Daarna terug naar Desai waar nog ff snel een keizersnee op het programma stond. Dr. Desai had een manier gevonden om dit in 10 minuten te doen ipv de gebruikelijke 40. Het was echt verbazingwekkend hoe hij dit deed.
Voordat we teruggingen naar Mumbai hebben we nog heerlijk gegeten met de gehele crew van dr. Desai.
Om 22.00 zaten we in de trein terug naar Mumbai. Thuis nog spelletjes gespeeld en daarna in een normaal bed geslapen.

Vandaag dus spullen pakken en afscheid nemen van iedereen voordat we naar Delhi vertrekken!

Hieronder volgt een lijstje van zaken die hier flink overschat worden:
-Anaesthesie
-Stalen schoenen in de bouw
-Secuur prikken
-Patientvriendelijkheid
-Hygiene
-Steriliteit
-Tandarts
-Handschoenen
-Kalmeringsmiddelen
-Stoplichten
-Verkeersregels

Zaken die onderschat worden
-Hergebruik: hechtmateriaal, handschoenen, etc
-Antibiotica
-Anamnese

Goed, dit was wel weer genoeg!
Morgen naar Delhi, dan begint de reis in het noorden!

Namaste!!