Gouden tempel en een stinkende rivier
Door: ikke
22 Juni 2006 | India, New Delhi
Daarna voor een laatste gezamenlijke maaltijd naar een restaurant dat showkat goed kende. Echt heerlijk vleesgegeten: soort gehaktbal van geitenvlees, kebab en nog meer geit.
Vervolgens terug naar het boothuis om een boot te pakken en ns wat leer in te slaan. Heb een vrij mooi leren jasje gekocht van schapenleer. Daarna door de regen terugroeien en onderweg natuurlijk alle indianen gedag zeggen: Hello, how are u, where are u from? In het boothuis kwam later nog een kerel die ontzettend mooie leren hadnschoenen verkocht. Daar hebben we dus ook een voorraadje van ingeslagen, want het kost hier allemaal geen drol!. ‘s Avonds lekker gegeten en voetbal gekeken. Tim heeft ondertussen nog wat blingbling gekocht bij de plaatselijke juwelier die ook langs kwam. Alle verkopers komen namelijk persoonlijk in de boothuizen langs om alles te laten zien. Je hoeft natuurluijk niets te kopen, maar als je het wel doet is het geen probleem. Ze zijn hier echt allemaal zakenmannetjes!
Na het voetballen gaan pitten want de bus zou om 7.45 vertrekken!!
Vrijdag 16-6
Om 6.00 wakker geworden en alle zooi bij elkaar gepakt. Daarna had Showkat ontbijt gemaakt en zijn we bepakt en bezakt (de tassen begonnen ondertussen al flink zwaar te worden door alle souvenirs…) richting het busstation gegaan. Wij hadden de luxe bus, dat betekende leren bekleding en met maar 15 personen in een busje. Innig afscheid genomen van Showkat: ja we bellen, mailen, schrijven en komen terug…
Nadat alle bagage op het dak was vast gemaakt, zijn we op weggegaan voor een rit van ongeveer 300 km.
Het eerste uur zijn we ongeveer 10 keer gestopt: chauffeur moest ontbijten, er moest nog getankt worden en het ergste van allemaal: om de 3 km wordt je door het leger aangehouden om te kijken waar je naar toe gaat, wie er in de bus zitten en of er geen gevaarlijke zooi in de bus aaanwezig is, waarmee je ook maar enigszins iets zou kunnen opblazen.
De busreis ging dwars door de bergen heen over slechte en goede wegen. Onderweg zag je veel kraampjes waar ze nieuwe banden verkochten, dus wij vreesden het ergste al.
Gelukkig bleef alles heel en na een aantal keer gestopt te zijn (moslims moesten ergens anders eten dan de hindi mensen en wij hadden natuurlijk een mooi pakketje met boterhammetjes bij) kwamen we om 17.45 aan in Jammu! Een mooi gemiddelde: 30 km per uur.
Bij het treinstation zijn we uitgestapt en hebben we gekeken hoe laat de treinen naar Amritsar gingen en hoe lang ze eroiver deden. Al gauw kwamen we tot de conclusie dat de bus een betere optie was.
Toen stonden we voor een moeiulijke keuze: VOETBAL KIJKEN en blijven pitten in Jammu of toch maar meteen doorgaan. Na enkele seconden bedenktijd kwamen we tot de unanieme conclusie dat we maar voetbal gingen kijken. Dus wij naar bushalte ff bus regelen voor ‘s ochtends vroeg: ‘Kan de volgende dag ook nog’. Een of andere kerel heeft ons daarna naar een hotel gebracht waar ze ESPN hadden. Dit is de enige zender die voetbal uitzendt, dus dat was prioriteit nummer 1. De douche was verder koud, de kakkerlakken liepen over de muur, maar wij konden voetbal kijken!!
Flink kip gegeten in het restaurant en natuurlijk enkele biero’s ingeslagen! Om 21.30 was de aftrap!! Spannende wedstrijd, mooie doelpunten en het hoogtepunt was 2 minuten voor tijd toen er op de deur geklopt werd en er ineens 3 bewapende politiemensen op de stoep stonden die ff een paspoortcontrole kwamen houden! Wij dus vriendelijk en beleefd die mensen te woor d gestaan en onze paspoorten laten zien. Daarna de deur gewezen. Eindsignaal. 2-1 volgende ronde!
Zaterdag 17-6
Om 5 uur opgestaan en uitgecheckt. Het voltallige hotelpersoneel lag in de hal te pitten op de grond. Lage rugproblemen zijn hier waarschijnliujk vrij normaal. Naar de bushalte gegaan en 2 tickets gekocht. Was maar 90 rupee, maar we gingen dan ook met de government bus! We hadden al gauw in de gaten wat dat inhield: houten banken met een laagje stof en als er een kuil of hobbel in de weg zat, vloog jer acherin de bus, waar wij zaten echt een meter de lucht in . Kortom een echte achtbaan zonder bescherming.
Onderweg vrienden gemaakt met de chauffeur en een kerel uit het leger en ondertussen is ons bankje ook nog doorgezakt waardooer het nog comfortabeler werd! Om 10.45 kwamen we bont en blauw, maar wel een ervaring rijker aan in Amritsar. Daar hebben we meteen een fietsriksja genomen naar het treinstation om een ticket richting Varanasi te boeken. Ik had echt medelijden met diekerel van de Riksja, want hij moest 2 weldoorvoede Westerse jongens en 50 kg bagage op een fietsje naar het station brengen. De temperatuur was overigens rond de 35 graden.
Op het station aangekomen zijn we naar het eerste de beste loket gegaan. Verkeerde loket. Wij naar het reserveringsbureau. Gekkenhuis. Helemaal vol met indianen. Wij in de rij staan. Verkeerde rij. Andere rij! Uiteindelijk kregen we te horen dat de eerste trein zondagavond zou gaan. Wij weer naar een andere rij, bleek dat de treinreis van zondag vol zat. Alleen maandag nog 2 plaatsen vrij. We hebben die rit maar snel bevestigd, want anders hadden we tot 7 juli moeten wachten, wat toch echt iets te lang was.
Vervolgens naar hotelletje gelopen, onderweg kwamen we een oude tulband met een fiets tegen die ons wel wou helpen. Dit bleek onze toekomstige gids te worden voor de komende 3 dagen. Zijn naam was Masasingh en hij leek op sinterklaas. In het hotel ff onderhandeld over prijs en opgefrist. Daarna snel eten want we hadden honger! Beetje rondgereden met Masasingh en een oranje tulband gekocht voor het geval dat nederland naar de halve finales gaat!
Om 17.00 zijn we met een taxi naar de grens met Pakistan geweest. Die lui zijn hier echt knettergek. 5000-7000 Indianen staan op een soort tribune een hoop onzin te schreeuwen terwijl aan de andere kant een handjevol Pakistanen hetzelfde doen. Het hoogtepunt is het naar beneden halen van de vlaggen van beide landen wat precies gelijk (bijna gelijk) gebeurt. Ondertussen staan er een hoop Indianen in je nek te hijgen en te duwen en te trekken. Een of andere presentator staat het publiek gek te maken door de hele tijd Hindustan te roepen, waarop de menigte reageert met ‘appelvlaai’, dat laatste verstonden wij iig. Het is net een voetbaltribune, maar dan overbevolkt, zoals het hele land is.
Nadat we onze taxi weer gevonden hadden (was nog een hele opgave) terug naar hotel en bij de plaatselijke eettent ff snel wat chicken masala naar binnen gewerkt. Rond 22.00 zijn we met Masasingh naar de gouden tempel gegaan (hoogtepunt van de stad) om naar de avondprocessie te kijken.
Bij de gouden tempel wat rondgelopen en vrienden gemaakt met een heleboel Sikh-mensen. De mensen zijn hier overigens veel vriendelijker dan in Kashmir. Iedereen wil je alles uitleggen en je helpen zonder op geld uit te zijn. De stad is veel schoner en kleurrijker, dus al met al zijn we blij dat we pas maandag door kunnen naar Varanasi, want er valt hier genoeg te beleven!
We zijn nog even de gouden tempel ingeweest waar het heilige boek te zien is, waar het allemaal om draait bij het Sikh-geloof. Daarna naar buiten waarna de processie begon: het heilige boek wordt uit de tempel gedragen en ergens achter slot en grendel gestopt.
Terug naar hotel en pitten.
Zondag 18-6
Geslapen tot 9 en daarna nog een uur op ontbijt gewacht. Snel naar Masasingh want die stond al een half uur op ons te wachten. Vandaag zouden we lekker touristje spelen en de hele stad bekijken.
Eerst naar de Vaishna Mata Mandir, een Hindi tempel wat een soort doolhof is met allerlei gangetjes waar je doorheen moet kruipen. Op het einde een offer gedaan (10 Rupee) en onze eerste echte stip ontvangen en een bloemenkrans.
Daarna naar 2e Hindi tempel, de Durgiana Mandir, ook met een grote vijver om de tempel. Net zoals de gouden tempel.
Met Masasingh door de stad gereden en alle kraampjes, winkeltjes en mensen bekeken voordat we weer naar de gouden tempel gingen.
Het gebruikelijke ritueel voordat je naar binnen mag: schoenen uit, hoofddoek op en voeten wassen in een soort riool.
Binnen was het nog drukker dan de avond ervoor. Dus we hebben alleeen rondje om de tempel gelopen want de wachtrij voor het betreden van de tem0pel was minstens een uur. Tijdens ons rondje om de tempel kregen we verschillende malen te horen: ‘Hello, how are you, where are u from?’ Dus wij alles beleefd uitgelegd. 100 foto’s later zijn we naar de company gardens gegaan, een soort herdenkingsplaats voor gesneuvelde Indianen tijdens een gevecht met Engelsen. Was niet zo heel bijzonder, maar voor de Indianen bleek het een belangrijke plaats te zijn.
Voor de lunch nog ff naar een museum van de Maharashtra en heerlijk in het zonnetje gezeten (38graden). Weer gelunched bij hetzelfde eettentje als gister. Daarna richting hotel. Bidi’s gekocht (plaatselijke sigaren en bier) en op onze kamer lekker gerookt en gedronken. Aangezien het vloerkleed al naar de vernieling was geholpen hadden weg geen asbak nodig. Natuurlijk ‘s avonds voetbal gekeken en ff een gouden horloge gekocht, want dat hoort erbij hier.
Maandag 19-6 en dinsdag 20-6
De treinsreis stond om 18.20 gepland dus we hadden nog de hele dag! Eerst ff nummerplaten laten maken bij het nabijgelegen shopje. Daarna naar een Patisserie om brood te kopen voor in de trein en koffie te drinken. De stroom was voor de zoveelste keer uitgevallen, dus die kerel moest de noodgenerator aanzetten om voor ons koffie te maken.
Daarna naar Masasingh. Weer een hoop tempels bekeken en daarna wou timmetje ff fietsen, dus zijn we in een noodvaart naar de Engelse school gegaan die 3 km verderop lag.
Omdat het vrij ongewoon was dat een blanke voorop de fiets zat, hadden we veel bekijks onderweg. En Masasingh? Die was blij dat ie ff kon uitrusten, want voor een oude baas als hij, is het fietsen een hele inspanning.
Bij de Engelse school vrienden gemaakt met wat leeftijdsgenoten en een rondleiding gehad. Hetis een prachtig gebouw, gebouwd door de Engelsen (de naam zegt het al) en een van de grootste scholen van het land.
Op de terugweg langs Indian airlines om te kijken of we vanuit Varanasi naar Nepal konden vliegen. Die lui waren echt stom, want boven hun hoofd hing een landkaart met alle verbindingen waarop duidelijk te zien was dat er geen vluchten waren. Na 10 minuten hadden ze dit ook gevonden in de comp.
Ff goed eten voor de trein reis. Konden helaas niet meer naar de WC want de deur was op slot ivm gestolen WC-papier (geen idee wie het gedaan heeft).
Spullen gepakt en een demo gekregen van Masasingh om de tulband om te doen. Betalen en pleiten. Iedereen gedag gezegd in de buurt: Nee, we willen geen geld wisselen of iets kopen…
Daarna naar de trein. Kwam om 18.00 aan en wij de goede coupe zoeken. Bleek echt super relaxed te zijn. Eigen kamertje met bed en airco. We hadden dan ook wel het beste genomen (first class AC), maar dit viel ons reuze mee! Bij ons in de coupe zat een zijdeverkoper uit Varanasi die een goed hotelletje wist (van een vriend natuurlijk).
‘s Nacht redelijk goed geslapen, dankzij een vibrerende coupe (de rails is niet echt heel recht hier). ‘s Ochtends vroeg kwam er nog een kerel uit het leger bij in de coupe. Hem hebben we in Lucknow ingewisseld voor een familie met een gek zoontje, een dikke dochter, een boxer en paps en mams. Het werd dus gezellig druk.
Om 17.30 kwamen we aan in Varanasi, na een reis van bijna 24 uur. Eerst ff naar tourist office voor reis naar nepal en tour door varanasi. Daarna hotelletje gezocht, blijkt dat ze hier in varanasi geen ESPN hebben, geen voetbal dus:S
Bier is hier ook niet vrij toegangelijk omdat het 1 van de heiligste steden van India is (ligt aan de ganges, een stinkende rivier, waar alle indianen in baden).
Wij met een fietsriksja (super oncomfortabel) naar een restaurant om te eten. Nadat we 2 Kingfisher besteld hadden, moesten we ineens meekomen naar de derde verdieping (door allerlei deurtjes en gangetjes) waar de alcoholruimte was. Het was een soort illegale pokerkamer met 1 tafel en een hoop flessen lege whiskey. Uiteindelijk lekker gegeten en terug naar hotel en pitten want volgende ochtend moesten we al om 5.30 beginnen.
Woensdag 21-6
Om 5.00 opgestaan en daarna onze gids (Sushil) ontmoet; makkelijk te herkennen met z’n 3 tanden. Begonnen met een boottocht over de Ganges. Echt een indrukwekkend gezicht: mensen bidden, nemen een bad en vereren de rivier die een levende godin is: Ganga. Verderop verbranden ze lijken, want mensen komen naar deze stad om dood te gaan zodat ze direct naar de hemel gaan en niet eerst de hele Karma hoeven te doorlopen (knettergek hier).
De rivier zelf is een stinkende, vieze plas water waar je dus absoluut niet uit moet drinken, doen ze hier wel, want dat brengt geluk…
Nog ff een kaarsje de rivier opgelaten en een wens gedaan en daarna naar een Shivatempel met erotische afbeeldingen, waar Tim helemaal uit z’n dak ging!
FF ontbeten bij een hotelletje waar we ineens 2 vrouwkes zagen die we in Goa ook waren tegengekomen. Omdat ze niet de meest sympatieke waren dus maar nix gezegd en snel door naar een of andere gouden tempel.
Lopen we over straat, komen we ineen Elza (uit ons jaar) en een vriendin van haar tegen. Na van de verrassing te zijn bekomen ff een praatje gemaakt en plannen gemaakt om samen voetbal te kijken.
Daarna gauw door naar gouden tempel waar we naar 3 controles door zwaarbewapende soldaten uiteindelijk niet in mochten.
Met de taxi naar de universisteit (grootste van India) en ff de medische faculteit ingelopen en de bieb bezocht. Beetje interessant gedaan en daarna weer tempels kijken! Shiva, Ganesh, Parvati, Hanuman, goden zat hier, dus ook tempels zat. Eentje was wel grappig, want dat was een soort carnaval festival.
Om 11.00 ff gepauzeerd bij een zijdewinkel (specialiteit van Varanasi) en natuurlijk weer wat moois gekocht (zijdedekbedovertrek en wat tassies).
Een uur later begonnen we met het Buddha-gedeelte: YES, nog meer tempels…
De temperatuur was ondertussen al 43 graden, wat erg heet is (understatement).
Uiteindelijk was dit gedeelte om 14.00 klaar en was het tijd om een hapje te eten. Vervolgens treinstation om onze reis naar kathmandu te bevestigen: omdat we vandaag zoveel hadden gezien, besloten we om donderdag maar een taxi te pakken, want van busreizen hadden we wel genoeg gehad en vliegen zat er niet in.
Terug in het hotel slapen! En ‘s avonds nog ff de straat op om eindelijk een lonely planet van Nepal te kopen en andere zooi. Voetbal zat er helaas niet in, dus het thuisfront heeft ons op dehoogte gehouden.
Donderdag 22-6
Toch maar weer vroeg opgestaan want ‘s middags is het niet te harden in deze temperatuur (drinken minstens 5 liter water per dag). Langs de Ghats gelopen (oevers aan het water) en 100duizend keer gezegd dat we geen riksja hoeven, geen hasj willen kopen en zeker geen massage willen van een of ander vies oud ventje. De mensen hier zijn vrij opdringering en kennen het woordje nee niet, dus af en toe zijn we genoodzaakt om in het Nederlands te reageren waarna ze wel door hebben dat ze beter weg kunnen gaan!
Een kleine rondleiding gehad op de verbrandingsplaats: ze flikkeren dooie baby’s, zwangere vrouwen en heilige mensen dus gewoon met een steen eraan in de rivier. De rest verbranden ze en het as en oveblijfselen zoals ringen, botten ed worden gewoon in de Ganges gegooid. Echt smerig die rivier!!
Daarna nog gezegend door een oude vrouw; kostte wel 200 rupee, maar daar kan ze hout van kopen zodat ze verbrand kan worden als ze ooit dood gaat. Op de terugweg zagen we ineens een lijk drijven in de rivier. Flink opgezwollen en de ontbinding was al begonnen. Aangezien het een man was, moest het wel een heilige zijn! Toch iets geleerd vandaag.
Daarna teruggelopen en weer een hoop mensen verteld dat we nix nodig hebben en dat ze het geen zak aangaat waar we heen gaan.
Vanavond dus met de taxi naar Kathmandu waar het een stuk rustiger is!
Namaste allemaal!
-
22 Juni 2006 - 09:11
Leo:
mooi verhaal, heb je Ned - Argentinie gevolgd ?
Tot 2 juli op Schiphol
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley